1922 - 1942 Spelleke van de Muide;xNLx;1942 - 2013 Spelleke van Folklore;xNLx;2013 - vandaag Pierke van Alijn
Reizende poppenspelers brengen volkse stukjes op kermissen en markten. Het biedt goedkoop en laagdrempelig vermaak buiten de echte theaters. De herkenbare personages hebben wortels in de 16e eeuwse Italiaanse commedia dell’arte maar de figuren krijgen een lokale eigenheid. Zo hebben de Antwerpse Neus en Bult, ondanks hun fysieke gelijkenis met de Italiaanse commedia dell'arte, een heel eigen karakter. In Brussel is Woltje de volksheld. In Luik is Tchantchès de centrale figuur van het poppenspel.
In de Gentse beluiken dient het poppenspel als ontspanning voor de arbeiders en bezigheid voor kinderen. In korte kluchten zorgen Pierke, toen nog Pierrot, Karelke de Bult en Louis de Lapkensdief, voor een vrolijke noot. Als gevolg van de Eerste Wereldoorlog en de opkomst van nieuwe ontspanningsmogelijkheden verliest het poppenspel aan populariteit. Rond 1920 is het poppenspel in Gent zo goed als verdwenen .
De jonge onderpastoor Joris Vandenbroucke wordt aangesteld in de arbeiderswijk de Muide. Hij wil de vrije tijd van de kinderen uit de buurt met poppenspel verantwoord en educatief invullen. Zijn Spelleke van de Muide wordt een succes. Vooral Pierke in zijn rood-witte pakje, gespeeld door Gustje De Puydt met de herkenbare hoge stem, wint aan populariteit als rebelse maar goedhartige held.
Het Spelleke van de Muide reist rond. In colleges in de buurt brengen de spelers stukjes die inspelen op plaatselijke gebeurtenissen of anekdotes. Ze bevatten een moraal, maar zijn ook plezierig. Op humoristische wijze herstellen de personages een schijnbaar verstoorde situatie. Improvisatie, rijmpjes en interactie met het publiek vallen in de smaak.
Het Spelleke van de Muide krijgt een vaste plaats in het Caermersklooster. Wanneer daar in 1932 het Gentse museum van Folklore wordt geopend, raken beide werkingen met elkaar verweven.
Het Spelleke van de Muide behaalt de eerste plaats op het Landjuweel voor poppenspel met het stuk De gestolen prinses.
Op aandringen van Julien Boes, conservator van het Museum van Volkskunde, komt er vernieuwing en ontstaat het Spelleke van Folklore. Net als bij het Spelleke van de Muide is het engagement van de spelers volledig vrijwillig.
Pierke wordt ook vertolkt in nieuwe poppentheaters. Pierre De Wispelaere, eerder speler bij het Spelleke van Folklore, sticht zijn eigen poppentoneel Festival. Ook Henri Maeren geeft een eigen interpretatie van de volkse held Pierke in zijn poppentheater Magie. Hun beide zoons zetten dit tot vandaag verder.
Het Spelleke van Folklore krijgt een vaste stek op de zolder van het Museum van Folklore in de Kraanlei. Het wordt een jaarlijkse traditie dat honderden kinderen tijdens de Gentse Feesten naar de binnentuin trekken. Ze volgen er de avonturen van Pierke vanop de eerste rij.
Hans Hanssens richt reizende poppentheater Fantasia op, met een eigen vertolking van Pierke. In 2004 neemt zijn zoon Jan, die ook speelt bij poppentheater Pedrolino, de rol van Pierke bij Fantasia over.
